Sztuki walki (niekiedy b??dnie uto?samiane ze sportami walki i systemami walki) s? sposobami walki wr?cz, czasami z u?yciem broni bia?ej. Podstaw? nauki wszelkich sztuk walki jest trening, który zazwyczaj uczy umiej?tno?ci samokontroli wybuchów agresji, samoobrony, poprawia wydolno?? organizmu oraz redukuje poziom strachu.

Klasyfikacja rodzajów walk do konkretnych kategorii sta?a si? punktem spornym w?ród zainteresowanych ze wzgl?du na p?ynna granic? pomi?dzy tymi kategoriami. G?ówn? cech? rozgraniczaj?c? kategorie jest cel trenowania danego rodzaju walki. Teoretycznym priorytetem w sztukach walki jest rozwój osobowo?ciowo - duchowy. Sporty walki k?ad? nacisk na element sportowej rywalizacji. Z kolei systemy walki to formy stworzone dla potrzeb wspó?czesnych armii, nastawione na szybk? i skuteczn? eliminacj? wroga. P?ynno?? granic polega mi?dzy innymi na przechodzeniu niektórych pierwotnie sztuk walki w sfer? sportów walki (np. judo, taekwondo).

W ci?gu XX wieku, wi?kszo?? wiedzy jak? ?wiat zachodu zdobywa? o sztukach walki bazowa?a na kinematografii i stworzy?a nieprawdziwy obraz sugeruj?cy, ?e sztuki walki to domena krajów azjatyckich. Tymczasem od zarania dziejów ludzie na ca?ym ?wiecie uczyli si? metod obrony przed przeciwnikami, tak?e bez u?ycia broni. W rezultacie na ?wiecie istnieje dzi? wiele sztuk walki, które s? aktywnie trenowane i rozwijane.

Termin "sztuki walki" zosta? przet?umaczony w 1920, w japo?sko-angielskim s?owniku Takenobu z japo?skiego bu-gei lub bu-jutsu (??): "sztuka/umiej?tno?? zachowa? militarnych". Definicja zosta?a przet?umaczona bezpo?rednio z chi?skiego okre?lenia wushu (pinyin: w? shù; Kanto?ski: mou seut), dos?ownie, "sztuka walki", oznaczaj?ca wszystkie sposoby chi?skich walk.